Wonderlijk om wakker te worden in Beijing. Veel te vroeg natuurlijk, nog voor de zon opkwam. Deze onbekende stad horen ontwaken met vogels en een hond, en vreemd genoeg geen verkeerslawaai zoals thuis, waar ik aan de straatgeluiden kan horen hoe laat het is. Op deze eerste dag ontbijten we in het hotel, waar de keuze riant is, van full British met sausages, aardappelen en witte bonen in tomatensaus, full American met scrambled eggs en bacon, continental met toast, jam en hardgekookte eieren tot Chinees met gestoomde broodjes, congee (rijstgruwel, ons alledrie een gruwel) en kippensoep, gebakken rijst, gebakken noedels en iets dat 'fried breadsticks' heet. De meeste indruk maakten de watermeloen en vooral de komkommer: kunnen we die niet ook in Nederland krijgen? Zo smaakvol en crispy heb ik ze geloof ik nog nooit gegeten, wát een feestje! Plan voor de dag: de Tempel van de Hemel bezoeken. Volgens de Lonely Planet een park waar Chinezen graag komen om te dansen en tai chi en qi kung te beoefenen en wandelen tussen de eeuwenoude cypressen en tempelgebouwen. We lopen door de Westelijke toegangspoort (Nanwei Lu, de straat waaraan ons hotel ligt, erop uit) het park in, en weten meteen dat over iets lézen totaal anders is dan het zelf ervaren. Overal klinkt muziek en zijn mensen aan het dansen! Onder de bomen groepjes mensen van alle leeftijden druk in de weer met tai chi, sommigen doen de waaiervorm, anderen krijgen les in tai chivormen met zwaard of stok. Niemand kijkt ervan op als iemand in zijn eentje de prachtige, geconcentreerde, soms behoorlijk atletische bewegingen maakt - ik zie veel 'vorm 24', de vaste reeks van 24 verschillende bewegingen. Heel veel wandelaars, oude mensen die in een rolstoel worden voorgeduwd, kinderen in wandelwagentjes, mensen op weg naar ergens, het lijkt een gewoon gebruikspark met een doorgaande, maar wel autoloze weg. Entertainment is er niet, dat doe je zelf. We zien op de zwarte granieten vloertegels karaktercalligrafen aan het werk, gewapend met niet meer dan een buitenmodel Chinees penseel en water, ergens anders lijkt een man op dezelfde manier op de grond een boek te schrijven, een heel verhaal verschijnt op de stenen. De echte schatten van het park openbaren zich pas als we een zijpad inslaan. Opeens staan we voor het Paleis zonder balken en het Paleis voor het vasten, twee bouwwerken uit de 16e eeuw, en staan adem- en sprakeloos. Pagodebouw, daken gedekt met geglazuurde buisvormige tegels, en op elke hoek draken in alle vormen en maten, én de keizer op een paard, met achter zich een hele menagerie met leeuwen, draken en andere echte en fabeldieren. Blauw is de hoofdkleur, een diep paarsig blauw waartegen het goud en de felle kleuren van de overdadige schilderingen op muren en plafonds binnen en buiten fantastisch afsteken. Het is rustig, stil zelfs, we horen cicades in de bomen die zacht ruisen in het verkoelende briesje, en kijken elkaar aan, we kunnen letterlijk geen woord uitbrengen. Zien De Tempel van de hemel is een enorm terrein, 267 ha groot, waar de keizer, de Tianzi, wat 'zoon van de hemel' betekent, plechtige riten volbracht om goede oogsten af te smeken en vergiffenis te vragen voor de zonden van het volk. De laatste keeer dat de riten werden uitgevoerd was in 1914 door ene Yuan Shikai, die hoopte zichzelf daarmee keizerlijke status te verlenen. Tevergeefs, zo leert de geschiedenis. Hoe verder we lopen, hoe meer dingen ons opvallen: stokoude cypressen die zorgvuldig gestut worden - we lezen dat er zo'n 4000 geknotte cypressen in het park staan waarvan de oudste 800 jaar geleden geplant werd. De rozentuin die, met excuses voor het ongemak, achter mooie schermen onzichtbaar wordt opgeknapt. De totale rust en ontspannen sfeer, de liefde waarmee ouders hun kleine kinderen bejegenen - die kids moeten dan wel voor de foto iets leuks/liefs/bijzonders doen, dat dan weer wel, hoe doortastend volwassen kinderen met hun bejaarde ouders omgaan, maar ze ondertussen wél het park in brengen, en de trappen op helpen om naar de tempels te kijken. Rust en stilte, schreef ik toch net? Dat was helemaal over, en hoe, toen we uiteindelijk aankwamen bij de Gebedshal voor de goede oogst, een rond gebouw, wereldberoemd, met een dak in drie lagen, geplaatst op een vierkant vlak - zo zagen de Chinezen vroeger het verschil tussen de hemel en de aarde - de hemel is rond, de aarde vierkant. Voor het eerst is het druk - vooral Chinese toeristen, als groepjes herkenbaar aan petjes, genadeloos in het gelid gedrild en in vliegende vaart langs de bezienswaardigheden gejaagd - bij de groep blijven is de belangrijkste opdracht denken we. Loslopende bezoekers als wij moeten oppassen dat we elkaar niet uit het oog verliezen in deze mensenmenigte. Gelukkig hebben we alle drie het vermogen om als het ware door de drukte heen te kijken en er geen noemenswaardige last van te hebben - dat zal nog wel vaker van pas komen, deze reis. We wandelen over de Danbi brug die de twee belangrijkste tempelgebouwen met elkaar verbindt, besluiten een plas- en eetpauze te houden (we eten Sichuankip en drinken Cola... - volgens sommige ervaren Chinareizigers een must tegen mogelijke darmproblemen) en luisteren naar onze afgematte voeten: het is mooi geweest voor deze eerste volle dag. Per taxi gaan we terug naar het hotel. Vanavond gaan we hotpot eten! Twee uur later: terug van een geweldige hotpotmaaltijd bij Xiabu Xiabu, onderdeel van een fastfoodketen met meer dan 150 vestigingen in heel China. Gevestigd in het souterrain net om de hoek van de 'Bijenkorf' (zie gisteren). Mateloos populair, gezien de rij wachtenden - eerst een nummertje halen, en dan braaf op je beurt wachten. In ons geval duurde het ongeveer 20 minuten tot we een plek kregen aan de bar, waarna we met handen, voeten, glimlachen en aanwijzen op de kaart uitkozen welke soep we wilden en wat voor extra's erbij. In de uitsparing voor onze plaatsen werden pannen geplaatst met currybouillon, eendebouillon en spicy chicken, vervolgens een stapel vleesrolletjes, een schaal grote garnalen en idem vis, en natuurlijk een keur aan verse groenten, paddestoelen, tarwe- en rijstnoedels, sojadingetjes en dumplings. En de dipsaus waar Xiabu Xiabu beroemd om is, zo werd ons uitgelegd door een van de medewachtenden met een beetje Engels. De twee cola die we bestelden werden vertaald als 1 reuzecola met twee rieten, maar verder deelden we ook alles - je wilt uiteraard van alles proeven. Oh ja, de hele maaltijd (voor 3 personen dus!) inclusief 1 grote bier en 1 grote cola: RMB 106, zeg maar € 12,50. Hoe kan het bestaan! Op de kamer wachtte bericht van onze gids, Sherry heet ze, die ons morgen naar de Grote Chinese (stenen) muur en naar de Mingtombes begeleidt. Dat wordt een vroege wekker, en hoe dat zal gaan met de nog niet helemaal weggeslapen jetlag zien we morgen wel. In elk geval worden we om 6 uur aan het ontbijt verwacht, dus hoogste tijd voor een welgemeend #slaaptruste!